آشنایی با شهرهای مخفی روسیه - اردکان خبر

پس از کنار رفتن شوروی سابق، داستان های زیادی از کارهایی که این حکومت می نموده است بر سر زبان ها افتاد که یکی از آن ها، همین شهر های مخفی بود. شهر های ممنوعه یا بسته شده، پدیده هایی هستند که از سال 1940، در زمان حکومت رژیم شوروی به وجود آمدند. این شهر ها معمولا محل آزمایشات نظامی و شیمیایی و صنایع اتمی بودند و فاجعه از آن جایی آغاز می شوذد که این شهر ها خالی از سکنه نبودند. اتحاد جماهیر شوروی از این فعالیت هایش در این شهر ها اهداف از پیش مشخص شده و خاصی داشت. اولین هدفش تامین منافع گروه های صنعتی بزرگ و دومین هدفش تشکیل موسسات تحقیقاتی بزرگ برای ارتش روسیه بود.

به هر حال به دلیل پنهان بودن این فعالیت ها، تحقق هیچ کدام از این اهداف، باعث تقویت بنیاد مالی شوروی نشد. بسته هایی که برای این شهر ها فرستاده می شد به دلیل این که این شهر ها بر روی نقشه جا و مکانی تعیین نداشتند و در نتیجه کد پستی هم ندارند، مدت ها به صورت مخفیانه در صندوق های اداره پست شوروی مخفی می ماند. در حال حاضر، با سقوط حکومت شوروی و با روی کار آمدن روسیه مدرن، درهای این شهر کاملا و با در بعضی موارد تقریبا به روی همگان برای بازدید باز شده است. این شهر ها را زاتو(ZATO)، به معنای شهر های اداری می خوانند اما بهتر بود بر روی آن ها نام شهر آزمایش می گذاشتند. ورود خارجی ها به داخل این منطقه ها ممنوع است و به وسیله سیم خاردار و مامورین مسلح از این شهر ها محافظت می گردد. این شهر های دور افتاده در منطقه ها بیار دوری قرار دارند و بر روی هیچ نقشه ای، راه تعیین شده و رسمی برای رسیدن به آن ها مشخص نشده است.

بازدیدنمایندگان حتما برای ورود به این شهر ها باید اجازه مقامات بالاتر را به صورت کتبی داشته باشند و اجازه رسمی بسیار واجب است. همچنی ورود وسایل یا انتقال آن ها از این شهر ها کاملا ممنوع است و در صورت ضرورت باید اجازه رسمی مقامات وجود داشته باشد. یکی از این شهر ها اوزرسک(Ozersk)، نام دارد و مرکز پردازش مایاک، برای ذخیره زباله های هسته ای در نزدیکی شهر مسکو می باشد. فاصله این شهر با شهر مسکو، 1000 مایل است. مایاک یکی از فراوری نماینده های اصلی پلوتونیوم برای اتحاد جماهیر شوروی بوده است. این مکان از 2 سال پیش تا به الان به دستور مقامات روسیه کاملا بسته و بدون رفت و آمد شده است. از آن جایی که روسیه در زمان حکومت شوروی و در زمان جنگ سرد، از مرموز ترین و بسته ترین کشوره ای دنیا بوده، شهرهای مخفی دیگری هم در این کشور وجود دارد. باید تاکید کنیم که این شهرها هر کدام داستان و روایت خاص خود را داشته اند و کاربرد هر کدام با هم متفاوت بوده است.

در رابطه با این شهر که به D-6، مشهور است سوالات بی پاسخ زیادی مطرح می گردد و هنوز کسی از این شهر به صورت مستقیم بازدید ننموده است. برای خیلی ها این سوال وجود دارد که این شهر اسرار آمیز در کجای روسیه واقع شده است و آیااصلا این متروی مخفیوجود دارد یا خیر؟ هانان آبرامسون، یکی از بزرگترین متخصصین روسیه در زمینه حفاری و ساخت و ساز در این باره می گوید: تا جایی که ما می دانیم و نقشه های شهر را مطالعه نموده ایم؛ هیچ گونه شهر و یا حفره های مخفی در اعماق مسکو وجود ندارد و تنها چیزی که در آن جا موجود است، پناهگاه های زیرزمینی است که در مرکز شهر مسکو، واقع شده اند. حتی این پناهگاه ها هم نیز که در سال 1930 میلادی ساخته شده اند، به نحوی مهندسی شده اند که الان هم قابل استفاده اند.

یکی دیگر از مکان های مخفی روسیه، درباره شهری است که حتی متروی آن هم مخفی بوده است و با عنوان متروی اهداف مخصوص، افتتاح شده بوده است. دالان های زیرزمینی این مترو به کاخ کرملین و دیگر سازمان های مهم روسیه می رسیده است و آن ها را نیز با هم مرتبط می ساخته است. بر اساس مدارکی که بعد از فروپاشی شوروی منتشر شد، از اهداف ساختن این شهر زیر زمینی، حفظ جان و سلامت، افراد بلند پایه روسی در هنگام بروز جنگ هسته ای بوده است. بر اساس گزارش های افشا شده، این شهر زیر زمینی مخفی توانایی این را داد که 15 هزار نفر را می تواند تا 10 سال، داخل خودش پوشش دهد و برای این مدت مجهز شده بوده است.

این مهندس روسی می گوید: از نظر من چنین مترو و چنین شهری وجود ندارد و چنین جایی نیست که به این ترتیب هم که 10 سال قابل سکونت باشد، محال است وجودش، چون دراین صورت ما متوجه وجود آن ها می شدیم و جدای از این مورد از نظر فنی چنین چیزی امکان ندارد زیرا در این صورت این شهر زیر زمینی باید در زیر یک شهر زیر زمینی دیگر ساخته می شده است که از نظر فنی این مسئله، مشکل دارد. امروزه، یکی از سوالات عجیب و بی پاسخ هر شخصی در روسیه این است که آیا در کشور و یا شهری که زندگی می نمایند، باز هم شهر دیگری هست که آنان نشناسند یا جایی در زیر زمینی که بر روی آن راه می روند، مکان و یا شهری نا شناخته وجود دارد؟ این سوال ها از جمله سوال هایی است که حتی شاید مهندسین روسی هم در زمان های نزدیک به پاسخ آن نرسند و تا زمان های زیادی از سوال های بی جواب بشر و قرن 19، باقی بماند.