با فرد وابسته چگونه برخورد کنیم؟ - اردکان خبر

دکترمحمدنبی صالحی در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: دلبستگی یک ارتباط دو طرفه و سازنده است که معمولا در بین کودک و والد،زوج های جوان و دوستان شایع است اما وابستگی یک جنبه مرضی و بیمارگون دارد که در آن افراد ممکن است به یک فرد یا حتی اینترنت و مواد وابسته شوند.

صالحی با بیان اینکه دلبستگی باعث رشد و پویایی فرد می شود اما وابستگی یک ارتباط یک طرفه و بیمارگون است،شرح داد: در وابستگی زمانی که فرد از طرف مقابل خبری نداشته باشد یا از آن دور باشد، دچار بی قراری شدید و آشفتگی حال می شود که این نشان دهنده وابستگی عاطفی شدید است.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: وابستگی شدید عاطفی یک اختلال به نام شخصیت وابسته است که مستقل نبودن فرد، عدم توانایی در تصمیم گیری،بی قراری شدید،احساس ناامنی و احساس پوچی در صورت از دست دادن فرد مقابل از نشانه های آن است.

این روانشناس گفت: یکی دیگر از رفتارهای فرد وابسته توجیه کار خود است،برای مثال با بیان اینکه من طرف مقابلم را دوست دارم و به او علاقه شدید دارم کار خود را توجیه می کند.

صالحی با بیان اینکه شکل گیری پیوند عاطفی در دوران کودکی بسیار مهم است و پایه گذار ارتباط های بعدی است، گفت: رسیدن کودک به سن جوانی و ارتباط آن با جنس مخالف همگی از پیوند عاطفی دوران کودکی سرچشمه می گیرند و کودکی که سطح دلبستگی آن ایمن باشد، در روابط آینده مشکل زیادی ندارد.

صالحی ادامه داد: وقتی مادری از کودکش جدا می شود و کودک شروع به بی تابی شدید می کند این نشان دهنده آن است که سطح دلبستگی کودک ایمن نیست و ممکن است این رفتار و دلبستگی نا ایمن در روابط بعدی او خصوصا در دوران نوجوانی و جوانی تاثیر بگذارد.

این روانشناس با بیان اینکه ذات انسان نیاز به ارتباط اجتماعی دارد، گفت: اولین ارتباط اجتماعی که برای کودک به وجود می آید از طریق مادر است و این ارتباط ارزش سازگارانه و تکامل دارد.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه نوع تربیت والدین، به موقع تغذیه دادن،در دسترس بودن ،ویژگی های ارثی و شخصیتی و حتی نوع کلماتی که بیان می کنند بر ایجاد دلبستگی در کودک تاثیر دارد، گفت: محیطی که کودک در آن رشد می کند که بیشتر آن از طریق مادر شکل می گیرد بسیار مهم و تاثیرگذار است و کودک از راه هایی مثل نوازش کردن و بوسیدن تحریک می شوند و این تحریک باعث فعال شدن مغز کودک و انتها درک و دریافت محبت می شود.

صالحی با بیان اینکه وابستگی در هر سنی ممکن است رخ دهد،گفت: وابستگی در هر شرایطی و با هر عنوانی اشتباه است و یک بیماری محسوب می شود و دقیقا شبیه به یک اعتیاد است که فرد وابسته با دوری از فرد مقابل دچار آشفتگی و بی قراری،تحریک پذیری و پرخاشگری می شود.

وی با بیان اینکه شایع ترین نوع این اختلال، وابستگی به جنس مخالف است، گفت: ممکن است افراد خصوصا در سن نوجوانی و در دوران مدرسه به هم جنس خود وابسته شوند که این هم جنبه بیمارگون و مرضی دارد.

مدرس دانشگاه های ایلام با بیان اینکه اختلال های شخصیتی درمان های سخت و پیچیده دارند،گفت: اگر سن فرد از 18 سال بیشتر باشد،روانشناس تشخیص اختلال شخصیت وابسته را برای فرد می دهد و قبل از این سن قابل تشخیص نیست.

صالحی با بیان اینکه شکل گیری شخصیت در کودکی،ساختار ژنتیکی،نوع تربیت و برخورد والدین،عزت نفس،نوع ارتباط فرد در جامعه، در به وجود آمدن این حالت بیمارگون تاثیر دارند،گفت: بنا به دلایلی که گفته شد تنها کاری که در درمان این اختلال انجام می شود این است که از وخیم تر شدن اوضاع و پیشرفت آن جلوگیری کنیم و حتی در صورت شدت و داشتن خطر برای خود فرد و طرف مقابل که حالت اورژانسی به خود می گیرد و نیاز به دارو درمانی دارد.

این روانشناس گفت: اگر وابستگی کنترل نشود ممکن است فرد دچار افسردگی یااقدام به خودکشی کند و همچنین روابط بعدی فرد تحت تاثیر این رابطه معیوب قرار می گیرد،برای مثال هم در کلینیک و هم در بیمارستان مشاهده کرده ام که افرادی به دلیل این اختلال شخصیت وابسته دست به خودکشی زده اند.

صالحی با بیان اینکه فرد وابسته برای طرف مقابل خود، تن به هر کاری می دهد و در پی این است که تنش و ناراحتی خود را رفع کند،گفت: بوده اند افراد با ادب،با اصالت و حتی مذهبی که دچار وابستگی شده اند که طرف مقابل با پیدا کردن نقطه ضعف فرد وابسته او را به رابطه ای ناخواسته دچار می کند که این اتفاق در بین دختران و گیر افتادن آنان بیشتر دیده می شود، که این نشان دهنده این موضوع است که وابستگی اصلا ختم به خیر نمی شود.

وی با بیان اینکه وابستگی معمولا به یک شخص خاص شکل می گیرد،گفت: افراد وابسته، طرف مقابل خود را کامل و بی نقص می بینند و در فکر خود این شخص را بسیار خاص می داند.

صالحی مسائل فرهنگی،عقیدتی،مذهبی و خانوادگی را از عوامل وابستگی به هم جنس خود دانست و گفت: شرایط فرهنگی جامعه ما ارتباط با جنس مخالف را نمی پذیرد و این افراد با توجه به عقایدی که دارند، دچار وابستگی به هم جنس خود می شوند و در این میان طرف مقابل ممکن است آزار ببیند که البته در وابستگی به هم جنس خود درمان ساده تر ممکن است صورت بگیرد.

این روانشناس اولین قدم در درمان وابستگی را آگاهی فرد وابسته از این موضوع دانست و گفت: طرف مقابل و اطرافیان با نشستن پای صحبت های فرد وابسته یا معرفی یک کتاب می توانند کمک کننده باشند و به آگاهی فرد وابسته کمک کنند و همچنین فهماندن نقاط کور و ناشناخته در فرد وابسته که خود از آن اطلاع ندارد ولی طرف مقابل یا اطرافیان آن را می دانند هم بسیار کمک کننده است، این نقاط کور می تواند همان ویژگی هایی باشد که فرد وابسته دارد ولی خود از آن ها بی خبر است.

صالحی ادامه داد: در این رابطه ممکن است فرد مقابل واقعا آزار ببیند،اگرچه که فرد وابسته قصد چنین کاری را ندارد و رفتارهای او ممکن است به دلیل نگرانی باشد،که در این بین فرد مقابل باید به فرد وابسته بفهماند که او هم از این رفتارها اذیت می شود و تا حد امکان و توان به فرد وابسته آگاهی بدهد و او را متوجه رفتارهای خود بکند.

وی در انتها گفت:ما در روابط انسانی مان باید به این حد برسیم که هر کسی مسئول روابط و رفتارهای خودش است.