همه ماجرای نبودنت در اردیبهشت اودلاجان - اردکان خبر

به گزارش خبرنگاران، محمدصادق دهقانی سازنده مستند تالان، در سال های فعالیت خود چند نمایشگاه هنریِ ترکیبی برپا کرده و پس از چند تجربه، به نوعی از اجرا که واژه نمایشگاه چندان با آن متناسب نیست رسیده که حالا آن را با واژه ابداعی خود برگزار می کند؛ صداستگاه کلمه ای ترکیبی از صدا، داستان و نگاه است که او پس از تحقیق و مشورت با متخصصان هنری برای این نوع از اجرا انتخاب کرده و در مرحله ثبت است.

این مستندساز قصد دارد صداستانگاهی را با موضوع ماجرای نبودنت در یک خانه قدیمیِ بازسازی شده اجرا کند.

دهقانی در این باره با اشاره به اینکه ماجرای نبودنت از جمعه 14 آبان به صورت رسمی در خانه اردیبهشت اودلاجان که دیگر به یک محل فرهنگی و هنری تبدیل شده افتتاح می شود و از روز شنبه 15 آبان آماده بازدید عموم است، به خبرنگاران می گوید: اگر بخواهم بگویم صداستانگاه ماجرای نبودنت چیست، باید ابتدا توضیح دهم که این نوع اجرا یک فرم تازه است که سال 92 آن را طراحی کردم؛ اجرایی ترکیب شده از صدا، قصه و نگاه که این نگاه می تواند در فرم عکس باشد. صدا هم از طریق گوشی ها شنیده می شود و داستانِ شخصیت داخل عکس از زبان خودش برای مخاطب روایت می شود. در واقع این شکلی از سینمای صامت است با یکسری عکس های مستند اجتماعی که از آدم ها روایت های اول شخص و در قالب دو دقیقه ارائه می کند.

وی ادامه می دهد: این هفتمین بار است که چنین اجرایی را تجربه می کنم و هر بار درباره موضوعات مختلفی بوده؛ یک بار درباره تنهایی انسان معاصر، یک بار آدم های بازمانده از جنگ، بار دیگر دختران بی سرپرست و معلول ذهنی و حالا ماجرای نبودنت که به قصه ای از نبودن ها می پردازد و برای دیدنی آن چه جایی بهتر از یک خانه تاریخی و قدیمی در محله قدیمی تهران؟!

او یاداور می شود: من سال 95 هم یک بار ماجرای نبودنت را در خانه هنرمندان برگزار کردم ولی از آنجا که قصه های آن برای مردم عادی است همیشه آرزو داشتم در معرض دید متن جامعه قرار بگیرد، چون اگرچه پیش تر عکاسان معتبری مثل آقایان صمدیان و شاهرودی یا هنرمندان دیگری مثل لوریس چکناواریان، کامبیز درم بخش و زنده یاد سینایی و دکتر عالمی کارهایم را دیده و به من لطف داشتند ولی دیدن این فرم از طریق عموم مردم آن هم در محله ای نزدیک بازار و پامنار خیلی اتفاق ویژه ای برای این کار است. این خانه قدیمی بازسازی شده فضایی دارد که می توان میز و صندلی در آن چید تا تابلوها مقابل دیدنگران باشد، در آنجا بنشینند و با آرامش ماجرای نبودن آدم هایی را در زندگی شخصیت های قاب ها و همین طور آدم هایی که روزگاری در آن خانه بودند و حالا دیگر نیستند، تجربه کنند.

خانه اردیبهشت اودلاجان در پامنار، خیابان خلیلی مفرد، کوچه آقاموسی، بن بست اول واقع شده است.

در ادامه عکس هایی که از واکنش بازدیدکننده ها در اجرای قبلی برداشته شده است، می بینید.