آشنایی با تاریخچه کامیون های ولوو در دهه 1930 - اردکان خبر

خبرنگاران - علی محمدی: در دهه1930 تقاضا برای محصولات ولوو رشد کرد.

نسل اول کامیون های ولوو ظاهری قدیمی و ساده داشتند.

در دهه 1930 ولوو تصمیم گرفت تا با شرکت های معتبرتری همکاری کند.

ولوو به مرور آغاز به تولید کامیون های دیزلی کرد و چرخ های فولادی نیز جایگزین چرخ های چوبی مدل های قدیمی شدند.

همچنین ولوو کامیون های خود را به ترمزهای هیدرولیکی قوی تری مجهز کرد.

به این ترتیب شاهد ورود اولین ولووهای سنگین به بازار سوئد بودیم.

همچنین ولوو در دهه 1930 صادرات خود را به طور جدی آغاز کرد.

پس از آغاز پیروز در دهه 1920، ولوو توانست در دهه 1930 تبدیل به اصلی ترین کامیون ساز منطقه نوردیک (شمال اروپا) شود.

ولوو LV71-S و LV73-S

در اوایل دهه 1930 ولوو آغاز به تولید کامیون های سنگین در کنار کامیون های سبک کرد.

سری LV کامیون های سبک ولوو در این دهه بودند.

کامیون های سبک ولوو در سال 1932 با چرخ های چوبی و داشتن ترمز تنها برای دو تا از چرخ ها، خودروهای چندان مدرنی نبود.

نتیجه نیاز بازاربه کامیون مدرن تر، تولد دو مدل با نام های LV71 و LV73 بود که به محبوبیت بالایی دست پیدا کردند.

این دو کامیون توانستند به محصولات صادراتی اصلی ولوو تبدیل شوند.

بازار صادرات در آن زمان خیلی گسترده نبود.

بیشتر کشورهای اروپایی در آن دوران خودروسازی خودشان را داشتند و چندان تمایلی نسبت به واردات خودرو از خارج وجود نداشت.

تفاوت اصلی بین ولوو LV71 و LV73 در شاسی آنها بود.

LV71 دارای سایزی مشابه با مدل های LV72 و LV74 بود، ولی مدل LV73 طول بیشتری داشت.

پرفروش ترین کامیون از این سری کامیون های مدل های LV71 و LV72 بودند.

این کامیون ها قیمت پایینی داشتند و برای کاربری پخش، مناسب بودند.

اما مدل LV73/74 برای حمل بار زیاد و در جاده های ناهموار مناسب تر بود.

بخش فنی کامیون های LV71 و LV73 تقریبا مشابه بود و از قوای فنی ساده ای استفاده می کردند.

هر دوی این کامیون ها از موتوری با سوپاپ های کناری، گیربکس چهار دنده و اکسل تکی عقب بهره می بردند.

توانایی حرکتی نیز نه در حد بالا بلکه در حد کافی برای انجام امورات حمل و نقل بود.

خریدارانی که کامیون قوی تری نیاز داشتند باید به سراغ مدل های LV66 و LV68 می رفتند.

این دو مدل از موتوری با سوپاپ بالا (مانند موتورهای امروزی) ساخت Hesselman بهره می بردند.

ولوو سری LV75

در قدیم کامیون ها دارای کاپوت جلو بودند و موتور آنها در قسمت جلو و زیر کاپوت قرار داشت.

اما کامیون هایی که موتور آنها در زیر اتاق قرار داشته باشد (مانند بیشتر کامیون های اروپایی امروز) در آن زمان وجود نداشتند.

اولین کامیون اصطلاحا بدون دماغ را باید همین ولوو LV75 نامید که در اوایل دهه 1930 به بازار معرفی گشت.

در آن زمان مهندسان متوجه شدند که شرایط جاده های اروپا فشار زیادی را به اکسل های کامیون ها وارد می کند.

برای حل این مشکل ولوو تصمیم گرفت تا کامیون های بی دماغ بدون کاپوت را تولید کند.

به این ترتیب کامیون جدیدی به نام LV75 به جهان آمد.

این کامیون اولین بار در سال 1933 در آمستردام به نمایش درآمد.

LV75 خیلی زود توانست تبدیل به کامیونی محبوب در بازار شود.

این کامیون به خصوص برای کارهای خاص مانند جمع آوری زباله بسیار مورد توجه قرار گرفت.

فرم کلی طراحی LV75 مانند کامیون هایی بود که دهه 1990 نیز تولید می شدند.

شاسی این مدل با ولوو LV74 یکی بود و از همان موتور دارای سوپاپ جانبی که 65 اسب بخار قدرت داشت در این کامیون استفاده شده بود.

برای اینکه کامیون بتواند بار بیشتری را روی اکسل جلو تحمل کند از اکسل جلوی کامیون سنگین تر LV68 در آن استفاده شده بود.

این در حالی بود که LV75 یک کامیون وزن متوسط حساب می شد.

ایده ولوو LV75 در اتوبوس های ولوو که در سال 1035 تولید شدند نیز استفاده شد و موتور اتوبوس را در زیر بدنه نصب کردند.

ولوو سری LV76 و LV79

پس از ارتقایی که ولوو روی محصولات خود انجام داد تصمیم گرفت وزن خالص آنها را افزایش دهد.

ولوو با ارتقا محصولات خود قصد داشت با با کامیون های اروپایی رقابت کند.

نتیجه این پروژه تولید کامیون هایی به نام LV76-78 شد که یکی از پیروز ترین کامیون های سبک ولوو هستند.

این کامیون ها کاربری های زیادی از کارهای سبک تا شخصی داشتند و همین یکی از عوامل مهم پیروزیت آنها در بازار بود.

ولوو سه مدل LV76 تا LV78 را تولید کرد.

این سه کامیون یکسان بودند و تنها تفاوت آنها در وزن خالصشان بود.

حتی فاصله محوری این سه کامیون نیز یکی بود.

در آن زمان ولوو از بدنه خودروهای سواری خود در این کامیون ها استفاده کرد و به همین دلیل ظاهر آنها مانند خودروهای سواری ولوو بود با این تفاوت که کامیون گلگیرهای پهن تر و لاستیک ها بزرگ تری داشت.

قسمت جلوی این کامیون ها با ولوو PV653 و PV658 کاملا یکسان بود.

از نظر فنی کامیون های LV76-78 کامیون هایی ساده و در عین حال جان سخت بودند.

هیچ مشکل عمده ای در مورد این کامیون ها گزارش نشده بود که دلیل اصلی آن سادگی فنی آنها بود.

این کامیون ها توسط شرکت های پخش به صورت گسترده ای استفاده شدند و حتی به ناوگان آتش نشانی نیز راه پیدا کردند.

در سال 1936 نسخه ای قوی تر از این کامیون ها با نام LV79 معرفی گشت که شاسی قوی تر و چرخ های عقب دوتایی داشت.

این مدل نه تنها برای انجام پخش اقلام و بار مناسب بود بلکه برای کارهای سنگین نیز مانند ساخت و ساز نیز کارایی خوبی داشت.

کامیون های LV76-78 توسط مدل LV10، و مدل LV79 نیز توسط مدل LV11 جایگزین شدند.

مدل های LV10-11 نیز مانند قبل از بدنه ای مشابه با خودروهای سواری ولوو بهره می بردند.

ولوو LV8 و LV9

در اواسط دهه 1930 طراحی و مهندسی کامیون ها وارد مرحله ای کاملا جدید شد.

در آن زمان تقسیم بهتر وزن خالص بین محور جلو و عقب کامیون ها مساله مهمی برای خودروسازان بود.

با اینکه یک راه برای حل این مشکل تولید کامیون ها بدون دماغ سری F بود ولی ایده کامیون های بدون دماغ تا دهه 1950 چندان مورد استقبال قرار نگرفت.

راهکار دیگر تغییر مکان موتور بود.

موتور کامیون ها در آن زمان بیشتر در پشت اکسل جلو قرار داشت.

ولی با تغییر مکان موتور به بالا یا جلوی اکسل مقداری از مشکل تقسیم وزن حل می شود.

نتیجه این ایده تولد کامیون های سری LV8 و LV9 بود.

این کامیون ها محبوبیت زیادی پیدا کردند و تا اواخر دهه 1930 تبدیل به استانداردی برای محصولات ولوو شدند.

مدل های LV8 و LV9 در مقایسه با دیگر کامیون ها ولوو دارای طراحی آیرودینامیک تر با منحنی های بیشتری بودند.

تا پیش از LV8 و LV9 معمولا کامیون ها به صورت شاسی و بدون اتاق به فروش می رفتند ولی این دو مدل به همراه اتاق فولادی به فروش می رسیدند.

این در حالی بود که اتاق بیشتر کامیون های آن زمان چوبی بودند.

از دیگر امکانات این کامیون بخاری بود که مزیت بزرگی نسبت به دیگر کامیون ها محسوب می شد.

کامیون های سری LV8 و LV9 همچنین دارای کاربری های گسترده ای بودند.

این کامیون ها هم در کار پخش و هم در کار حمل و نقل در مسافت طولانی استفاده می شدند.

اصلی ترین دلیل گسترده بودن کاربری های این دو مدل موتورهای متنوعی بود که می شد برای آنها انتخاب کرد.

موتورهای مختلف این دو سری شامل موتورسوپاپ کناری، موتور سوپاپ بالا و موتور Hesselman بودند.

در طی جنگ جهانی دوم حتی موتور بنزینی نیز برای این سری تولید شد.

سری LV8/LV9 از سایز تایرهای مختلف، سیستم تعلیق های گوناگون و اکسل های متفاوتی هم استفاده می کردند که بسته به کاربری خریدار انتخاب می شدند.

کامیون ها این سری در ابتدا بسیار پر طرفدار بودند ولی بعدها نسخه اتوبوس آن نیز تولید شد که در کلاس اتوبوس های سبک تا متوسط جای می گرفت.

ولوو SHARPNOSE

کامیون های سنگین تا دهه 1950 عمومیت چندانی پیدا نکردند.

با این وجود تا زمان آغاز جنگ جهانی دوم ولوو بزرگ ترین سازنده کامیون های سنگین بود.

در سال های دهه 1930 کشورهای آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه از تولید کنندگان بزرگ کامیون بودند و به همین دلیل ولوو نیز در طرح های خود در این دهه از کامیون های خارجی الهام می گرفت.

ولوو همچنین در این دهه از نظر طراحی پیشرفت بزرگی کرد که دلیل اصلی آن مهندسانی بودند که سابقه کار در شرکت های آمریکایی را داشتند.

در اواخر دهه 1930 ولوو یک سری از کامیون ها را با نام SHARPNOSE معرفی کرد.

این سری، کامیون هایی با کاربری سبک تا متوسط بودند که در سال های 1934 تا 1935 جایگزین مدل های LV76-78 شدند.

با آغاز جنگ جهانی تولید کامیون در اروپا محدود شد و به همین دلیل افراد غیر نظامی کمی توانستند به کامیون های نو دسترسی پیدا کنند.

تولید سری SHARPNOSE در سال 1938 آغاز شد و اولین مدل از این سری با نام LV101 به بازار معرفی گشت.

کامیون LV101 یک کامیون سبک بود که فاصله بین وانت های سبک و کاموین های سنگین تر سری LV79 و LV8 را پر می کرد.

کمی بعد ولوو مدل های دیگری با نام LV102 و LV103 را رونمایی کرد.

این مدل ها خودروهایی جان سخت و ساده بودند.

همه آنها از موتورهای سوپاپ کنار با قدرت 75 تا 86 اسب بخار استفاده می کردند.

اما در زمان جنگ ولوو مدل بنزینی با قدرت 50 اسب بخار را نیز رونمایی کرد.

گیربکس مورد استفاده در این مدل ها از نوع سه و چهار سرعته دستی غیر سنکرونیزه بود.

شاسی نیز طراحی ساده ولی بسیار خوبی داشت.

مشتریان از کامیون های سری SHARPNOSE رضایت زیادی داشتند.

ولوو TVA و TVB

اواخر دهه 1930 آغاز عصر تاریک اروپا بود.

با آغاز جنگ جهانی آلمان هر روز در حال پیشروی بود و این خطری برای دیگر کشورهای اروپا بود.

پیشوری های آلمان سبب شد تا کشورهای دیگر اروپایی آغاز به افزایش توان نظامی خود کنند تا در صورت حمله آلمان بتوانند از خود دفاع کنند.

در سال 1937 ولوو طراحانی حرفه ای را استخدام کرد تا کامیون های سنگینی با قابلیت بالا را تولید کنند.

طراحی کامیون جدید دو سال زمان برد و در نهایت یک کامیون آفرودی جدید به جهان آمد که کاملا با کامیون های دیگر ولوو تفاوت داشت.

طراحی شش چرخ

ولوو TVA یک کامیون 6×4 بود که به طور ویژه برای حمل مهمات و یدک کشی تسلیحاتی همچون توپ و ضد هوایی استفاده می شد.

به جز شش چرخ اصلی، دو اکسل با چرخ های کوچک نیز در بین اکسل اول و دوم وجود داشتند که با پایین آمدن آنها فشار وزن خودرو به زمین تقسیم می شد تا از فرو رفتن خودرو در زمین های نرم جلوگیری شود.

سری TVA از نظر فنی بسیار قدرتمند بودند.

این کامیون برای اولین بار از دو محور محرک استفاده می کرد و تایرهای آن بسیار ضخیم و محکم بودند.

نیروی این مدل از یک موتور بسیار قدرتمند بنزینی تامین می شد که مشابه با موتور مدل LV29 بود.

ولوو سیستم روغن کاری این موتور را بهینه سازی کرد تا در شیب های شدید دچار مشکل نشود.

استفاده از شاسی تیوبی و اکسل های مستقل در این کامیون چسبندگی و توانایی فوق العاده ای را ایجاد کرد.

با اینکه محور جلو در TVA متحرک بود ولی چسبندگی آن نیز به جهت بسیار بالا بود.

با توجه به اینکه در آن زمان بیشتر کشورهای اروپایی دارای صنایع کامیون سازی خود بودند TVA بازار صادراتی چندانی نداشت.

ولوو در سال 1940 تولید نسخه ای بهینه سازی شده با نام TVB را نیز آغاز کرد.

این مدل به مدت دو دهه در ارتش سوئد خدمت کرد.

ولوو TVA حتی امروز نیز به عنوان جرثقیل توسط برخی کاربران غیر نظامی در سوئد استفاده می شود.

سری LV18، LV19 و LV29

محصولات ولوو در دهه 1930 تنوع زیادی پیدا کردند.

ولوو تا اواسط این دهه تیراژ تولید محصولات خود را به 5 هزار دستگاه در سال رساند.

در آن زمان برای هر کلاس از کامیون ها تقاضای زیادی وجود داشت.

برای کاربری های سنگینی مانند برف روبی ولوو اقدام به معرفی موتورهای قوی تری در سال 1937 کرد.

سری LV29 در این سال معرفی گشتند و تا دهه 1950 نیز در خط تولید باقی ماندند.

مدل LV29 در مقایسه با دیگر کامیون های سنگین ولوو در تیراژ بسیار بالاتری تولید شد.

مدل های LV18/19 و LV29 کامیون های سنگین قدرتمندی بودند که شباهت زیادی به LV66 و LV68 داشتند ولی از طراحی مدرن تری استفاده می کردند.

مدل LV18 یک اکسل عقب داشت و مدل LV19 از اکسل دوتایی عقب استفاده می کردند.

این دو مدل از نظر ظاهری نیز با مدل قوی تر LV29 فرق داشتند.

شاسی هر سه مدل طول زیادی داشت و توان اکسل های آنها نیز بالا بود.

به طوری که می شد بیشتر بارهای سنگین آن زمان را با این کامیون ها حمل کرد.

مدل سه محور برف روب از این سری نیز بسیار محبوب بود و بسیاری از افراد آنها را به یاد دارند.

ولوو مدل بنزینی LV29 را نیز تولید کرد که البته قوی ترین نسخه این کامیون نبود.

در سال 1946 یک مدل دیزلی با نام LV29 C/V معرفی گشت که از همان ظاهر و کاپوت مدل بنزینی استفاده می کرد ولی زیر کاپوت آن موتور قوی تر دیزلی دیده می شد.

ولوو LV66-S و LV68-S

از زمانی که ولوو در سال 1928 آغاز به تولید کامیون کرد هم سود زیادی نصیب کمپانی و هم نصیب مشتریان شد.

این سود را همه مدیون مدیریت این شرکت بودند.

برای مدیران ولوو آسار گابریلسون و گوستاف لارسن، این کاملا واضح بود که تولید کامیون های سنگین سود بیشتری در مقایسه با خودروهای سواری و کامیون های کوچک دارد.

کامیون های کوچک در آن زمان چندان سود آور نبودند چون این بخش از بازار توسط آمریکایی ها قبضه شده بود.

حتی ولوو برای رقابت با آمریکایی ها گاهی به ناچار کامیون های سبک خود را زیر قیمت نیز می فروخت.

در دهه 1930 بزرگ ترین تولیدکنندگان کامیون و اتوبوس در سوئد شرکت های تیداهلم و اسکانیا بودند.

این دو شرکت تیراژ تولیدی کم تر از 100 دستگاه در سال داشتند و این مساله ولوو را نیز وسوسه کرد تا وارد کار تولید کامیون های سنگین شود.

در سال 1929 ولوو آغاز به طراحی کامیون های سنگین با نام LV66 و LV68 کرد.

مدل نخست اشتراکات فنی زیادی با دیگر ساخته های ولوو داشت اما ولوو برای کامیون جدید خود نیاز به قطعات قوی تری داشت.

به همین دلیل ناچار شدند تا اکسل ها، گیربکس، موتور و شاسی جدیدی را طراحی کنند.

در ابتدای برنامه، ولوو دو موتور را برای این مدل ها در نظر گرفته بود.

یک موتور شش سیلندر خطی و موتور دیگر هشت سیلندر V شکل بود.

در نهایت مقرر شد تا پیشرانه متداول شش سیلندر در خودرو انتخاب شود.

این پیشرانه به یک گیربکس 4 دنده غیر سنکرونیزه متصل شده بود.

این کامیون ها در انواع دو و سه محور تولید شدند.

مدل های LV66 و LV68 به طور رسمی در سال 1931 به بازار معرفی گشتند.

این کامیون در سه مدل با فاصله محوری متفاوت تولید شد و توانست به پیروزیت خوبی در بازار دست پیدا کند.

موتور میل سوپاپ بالای این کامیون 75 اسب بخار قدرت داشت.

این موتور بنزینی برای برف روبی مناسب نبود.

در ابتدا تنها نسخه دو محور از این سری معرفی گشته بود ولی در سال 1933 مدل سه محور نیز معرفی گشت.

موتور Hesselman

با توجه به مصرف سوخت بالای این کامیون مشتریان خواهان کامیونی کم مصرف تر بودند.

ولوو برای پاسخ به این نیاز اقدام به استفاده از موتور هسلمن در این سری کرد.

این موتور جدید توسط مخترع سوئدی جوناس هسلمن طراحی شده بود.

موتور هسلمن بر اساس موتور بنزینی ساخته شده بود.

این موتور از ضریب تراکم مشابه با موتور بنزینی برخوردار بود ولی به دلیل سیستم انژکتور خاص و شمع های قوی خود می توانست با سوخت دیزل (و هر نوع سوخت دیگری) هم کار کند.

گرچه موتور هسلمن توانست به فروش خوبی پیدا کند اما راندمان آن به اندازه موتورهای دیزلی بالا نبود.

این موتور قابلیت اطمینان نسبتا بالایی داشت.

ولوو بر اساس سری LV70 اقدام به تولید اتوبوس نیز کرد.

در سال 1932 اتوبوسی بر اساس این کامیون به نام LC70B را معرفی کرد که تبدیل به اتوبوس استاندارد کشور سوئد شد.

در قسمت بعدی به معرفی کامیون های ولوو در دهه 1940 خواهیم پرداخت.

کامیون دست دوم وارداتی چه ویژگی هایی دارند؟ + جزئیات و آپشن ها

آشنایی با ولوو FH و مدل های آن + کامیون های ولوو در ایران

کامیون های ولوو در دهه 1920 - قسمت اول

منبع: volvotrucks