بازنگری در منشاء بیماری های التهابی - اردکان خبر

به گزارش خبرنگاران به نقل از وال استریت ژورنال؛ سالمندان بیشترا شرایط بدتری داشتند و افراد مبتلا به بیماری های خاص و زمینه ای از جمله چاقی، بیماری قلبی، فشار خون بالا، دیابت و بیماری های ریوی یا کلیوی نیز آسیب پذیری مشابه سالمندان را از خود نشان دادند. با این وجود، عفونت های شدید منحصر به افراد مسنی که از پیش شرایط بهداشتی ویژه ای داشتند نبود. همان طور که دانشمندان در کوشش برای درک بهتر چرایی این موضوع بودند به نظر می رسید التهاب و سیستم ایمنی نقش اساسی را در این میان ایفا می کردند.

در خصوص کووید -19 و بسیاری از عفونت های دیگر خود میکروب یا یک واکنش ایمنی مقدار گیری شده نسبت به آن اغلب علائم را ایجاد می نماید مانند تب که بدن را در خصوص حمله هشدار می دهد یا سرفه و اسهال که ذرات عفونی میکروسکوپی را دفع می نماید. با این وجود، اگر سیستم ایمنی در مدیریت میکروب پیروز نباشد بعدا می تواند به سیلی از التهاب متوسل گردد جایی که سلول های ایمنی مجموعه ای از سیتوکین ها را فراوری می نمایند که پروتئین های کوچکی هستند که به عنوان پیغام رسان در کوشش برای مبارزه با میکروب عمل می نمایند.

بسیاری از افراد در بخش مراقبت های ویژه به جای خود میکروب در برابر این انفجار التهاب تسلیم می شوند. یک واکنش ایمنی بیش از حد ممکن است به شرح این که چرا بعضی از افراد جوان و ظاهرا سالم در طول پاندمی هایی مانند کووید-19 دچار بیماری شدید یا مرگ می شوند یاری کند.

واژه التهاب از فعل لاتین inflammare گرفته شده که به معنای شعله ور کردن، شعله ور شدن و آتش زدن است همان گونه که رومیان باستان آن را این گونه توصیف می کردند. این یک واکنش اجدادی است که برای محافظت از بدن در برابر تهدید ها و جلوگیری از آسیب خواه بر اثر میکروب مواد شیمیایی یا تروما (به هر نوع آسیب دیدگی، ضربه، جراحت، شوک، آسیب و حادثه وارد شده به بدن انسان گفته می گردد به این شرط که از خارج به بدن وارد گردد و عامل درونی یا بیماری در بدن دلیل ایجاد آسیب نباشد؛ م.) تکامل یافته است همان دفاعی که به وسیله حیوانات بدوی مانند ستاره های دریایی به کار می رود. التهاب یک پاسخ ایمنی اساسی است که در بخش عمده تاریخ بشر به خوبی به ما یاری کرده است.

با این وجود، در دوران مدرن تهدیداتی که ما با آن روبرو هستیم موذیانه تر از تهدیداتی است که اجداد ما با آن روبرو بوده اند. امروزه متوجه شده ایم که التهاب می تواند با یا بدون یک محرک شناخته شده ادامه یابد و بافت سالم را از بین ببرد. بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت یا لوپوس که التهاب را علیه بدن ایجاد می نمایند می توانند ویرانگر و گاهی کشنده باشند. بعضی از بیماری های التهابی روده رنج می برند یک شرایط خود ایمنی که در آن التهاب شدید روده می تواند منجر به جراحی برای برداشتن بخش عمده یا تمام روده ها گردد. بعضی دیگر با التهاب ناشی از رفلاکس اسید، حساسیت های غذایی، بیماری سلیاک (اختلال خودایمنی روده باریک با زمینه ژنتیکی (ارثی) است؛ م.)، سندرم روده تحریک پذیر و موارد دیگر مقابله می نمایند.

نیروی اصلی پشت التهاب حاد سیستم ایمنی بدن ما است. هنگامی که بدن بافت آسیب دیده را تشخیص می دهد سلول هایی به نام فاگوسیت ها به سمت محل هجوم می آورند و میکروب ها یا سلول های آسیب دیده و سایر مواد خارجی را می بلعند. سایر انواع گلبول های سفید خون ممکن است به مبارزه بپیوندند. این مبارزه معمولا با چهار علامت اصلی التهاب همراه است که برای اولین بار به وسیله پزشک یونانی سلسوس در قرن دوم پس از میلاد ذکر شد: قرمزی، گرما، تورم و درد. در بافت های آسیب دیده، رگ های خونی منبسط می شوند و جریان خون افزایش می یابد که باعث قرمزی و گرما می گردد. دیواره های رگ های ملتهب متخلخل تر می شوند و به سلول های التهابی، پروتئین و مایع اجازه می دهند به بافت ها نشت نمایند و تورم ایجاد نموده و فشار دردناکی را بر پایانه های عصبی وارد سازند.

برای فهم التهاب می توان اشاره نمود که در خصوص آن شباهتی با استفاده از شلنگ آتش نشانی وجود دارد. گاهی اوقات شلنگ به سادگی نشت می نماید و یک التهاب سطح پایین به آرامی در بدن می جوشد. ما نمی توانیم التهاب پنهان را با چشم غیرمسلح ببینیم برخلاف آن که می توانیم مفاصل متورم بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید و بثورات افراد مبتلا به لوپوس را ببینیم. در نتیجه، در خصوص التهاب پنهان ممکن است هیچ علامت یا نشانه واضحی وجود نداشته باشد.

التهاب پنهان را می توان در نقاط خاصی از اندام ها یا عروق بدن یافت. ما عادت نداریم که اغلب موارد التهاب پنهان را علیرغم آسیب هایی که ایجاد می نماید به طور معمول تشخیص داده و درمان کنیم. این در حالیست که التهاب پنهان خوش خیم نیست. التهاب پنهان، خاموش و شوم در کمین بیماری های قلبی است و زیر تومور های در حال رشد می سوزد. این بیماری با بسیاری از بیماری های مزمن دیگر نیز مرتبط است از جمله چاقی، دیابت و بیماری های عصبی و روانپزشکی.

حتی بدتر از آن، التهاب پنهان این اختلال را افزایش می دهد که سیستم ایمنی بدن ما یک حمله قاطع و نامناسب علیه عفونت ها انجام دهد که منجر به نتایج بدی می گردد. در واقع، التهاب پنهان ممکن است روشن سازد که چرا افراد ظاهرا سالم می توانند در طول اپیدمی ها و پاندمی ها تسلیم بیماری شدید شوند.

چارچوب زیست پزشکی قرن نوزدهم که بر اساس سیستم های اندام ها تقسیم شده و وجود این درک که یک دلیل خاص منجر به یک بیماری خاص می گردد دیگر برای بیشتر شرایط سلامتی که امروز ما را آزار می دهند کارآمد نیست. مبارزه موثر با التهاب پنهان با کاوش عمیق در علل ریشه ای آن شروع می گردد. ژنتیک انسانی که نسبتا ثابت مانده یا طول عمر طولانی تر به تنهایی نمی توانند افزایش شدید بیماری های التهابی مزمن در دهه های گذشته را شرح دهند. سرنوشت ما تا حد زیادی به وسیله سبک زندگی شکل می گیرد.

از قضا، کشف دنیا مدرن در خصوص اهمیت بهداشت ممکن است در افزایش بیماری التهابی نقش داشته باشد. قرار گرفتن در معرض طیف گسترده ای از میکروب ها در چند روز و سال های اول زندگی برای پرورش یک میکروبیوم متنوع و ضد التهابی لازم است. مطالعات نشان می دهند که وقتی بچه ها در دوران نوزادی در معرض تعداد بیش تری از میکروب ها قرار می گیرند خطر التهاب پنهان و مزمن در بزرگسالی ممکن است کاهش یابد. بدون قرار گرفتن به موقع در معرض میکروب ها ممکن است سیستم ایمنی ای ایجاد گردد که به میکروب های خوش خیم، غذا ها و سایر مواد مانند گرده یا گرد و غبار خانگی بیش از حد واکنش نشان دهد. افرادی با چنین سیستم ایمنی ای در معرض خطر بیش تری برای ملتهب شدن بی سر و صدا و تسلیم شدن در برابر بیماری های التهابی مزمن از جمله بیماری های خود ایمنی آشکار قرار می گیرند.

میکروب های باستانی که مشارکت های سودمند دوجانبه با انسان ها ایجاد نموده اند و در کنار آنان در گل، آب و پوشش گیاهی پوسیده تکامل می یابند برای قالب گیری سیستم ایمنی حیاتی هستند. این دوستان قدیمی برای عملکرد بهینه سیستم ایمنی ضروری هستند. این میکروب ها انواع راستا های ایمنی را فعال می نمایند که پاسخ های التهابی را کاهش می دهند و از حمله بدن به بافت های خود یا ذرات بی ضرر موجود در هوا مانند گرد و غبار، شوره و گرده جلوگیری می نمایند.

بار التهاب پنهان و بیماری های التهابی مزمن ما را مجبور می نمایند تمام عناصر محیط مدرن خود را در نظر بگیریم و سلامت را نه تنها به عنوان وجود یا عدم وجود یک یا چند بیماری متمایز بلکه به عنوان حالتی از وجود که امکان تحقق حدبیشتری ظرفیت بالقوه انسان را فراهم می نماید در مدنظر قرار دهیم. همان طور که محیط زیست ما به دگرگونی ادامه می دهد وابستگی متقابل در هسته این معادله به طور فزاینده ای آشکار می گردد: این که سلامت انسان ها، میکروب ها و سیاره زمین غیر قابل تفکیک از یکدیگر هستند.