رویایی ترین ایستگاه های قطار در دنیا - اردکان خبر

ایستگاه مرکزی آتوچا در مادرید، جنگلی در میانه راه

رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان می توان به ایستگاه مرکزی آتوچا در مادرید اشاره نمود. یکی از خارق العاده ترین قسمت های این ایستگاه، زمانی که از قطار پیاده می شوید، جنگلی است که در میان ایستگاه و در تالار آن قرار گرفته است.

این ایستگاه قطار در پرادو در مرکز شهر مادرید قرار گرفته است. برنامه قطارهای ایستگاه آتوچا به بارسلونا و جنوب اسپانیا است و البته بسیاری از ایستگاه های قطار در اسپانیا نیز از این ایستگاه سرچشمه می گیرند. ایستگاه آتوچا عظیم ترین ایستگاه قطار در کشور اسپانیا است که در زبان اسپانیای به مادرید پوئترا دِ آتوچا معروف است.

نام این ایستگاه الهام گرفته از نام یکی از اشراف زادگان باسیلی، بانویی به نام آتوچا است که از چهره محبوبی در تاریخ اسپانیا برخوردار است. وسعت جنگلی که در ایستگاه آتوچا قرار گرفته است به 4 هزار متر مربع می رسد. این ایستگاه در سال 1851 میلادی بازگشایی شد و درست در زمانی 47 خط ریل 47 کیلومتری آن از مادرید تا آرانجِئوز کشیده شد که اسپانیا احتیاج به انتقال محموله های اساسی و همچنین سربازهایش داشت.

این بنای 300 ساله، قبل از تبدیل شدنش به ایستگاه قطار به کاخ کارلوس امپرادور شهرت داشت. جالب است بدانید که ایستگاه آتوچا از چنان پتانسیلی برخوردار است که امروز، ایستگاهی مختص به مترو مادرید را هم در خود جا داده است.

ایستگاه چاتراپاتی شیواجی در بمبئی

یکی از میراث پرشکوه ثبت شده در یونسکو است. ایستگاه چاتراپاتی شیواجی در بمبئی هند قرار گرفته است. این ایستگاه در سال 1881 میلادی با سبک گوتیک-ویکوریَن ساخته شد؛ به همین خاطر به این ایستگاه، ایستگاه ویکتوریا نیز می گویند.

بسیاری از سلطنت دوستان انگلستان این ایستگاه را هفتمین طلای برجا مانده از میراث ملکه ویکتوریا نیز می دانند. علاوه بر این که یونسکو این ایستگاه را میراث تاریخی نامیده است، روزانه بیش از 3 میلیون مسافر به وسیله چاتراپاتی شیواجی در حال رفت و آمد هستند و این نکته، کارآمدی این ایستگاه را بعد از گذشت 200 سال نشان می دهد. این ایستگاه عظیم ترین ایستگاه قطار در هند به حساب می آید که علاوه بر خطوط طولانی شهر به شهر هند، قسمتی هم مربوط به حمل و نقل داخل بمبئی را از آن خود نموده است

ایستگاه یِنگفرایوخ در سوئیس، ایستگاهی بر بام اروپا

این ایستگاه در میان کوه های آلپ و بر بام اروپا سوار شده است. سازمان یونسکو از این ایستگاه به عنوان میراث طبیعی بشر یاد نموده است. ساخت ایستگاه ینگفرایوخ در سال 1893 آغاز شد به مدت 16 سال طول کشید.

جالب است بدانید که در تمام مدت 16 سال، آدم های بسیاری برای ساخت این ایستگاه چه از سرما و چه به خاطر سقوط از کوه کشته شدند تا این ایستگاه بالاخره توانست به بهره برداری برسد. این اتفاقات و سختی ها را در راستا ساخت این ایستگاه زمانی می توانید متوجه شوید که در فصل زمستان، گذرتان به این ایستگاه بیافتد و طعم دمای منفی 20 درجه آن را بچشید.

ایستگاه سائو بنتو در پرتقال، تابلوی نقاشی

در بخش تاریخی شهر پرتوُ در کشور پرتقال ایستگاه سائو بنتو قرار گرفته است. این ایستگاه قطار 116 سال عمر دارد و می توان گفت اولین ایستگاه قطاری است که مسافرانش را به محض ورود، وادار به تماشای در و دیوار خود می نماید. دیوارهای این ایستگاه قطار، از جایی که آغاز می شوند تا به آخرین نقطه اتصالی شان به سقف، مملو از کاشی های آبی رنگی هستند که نقاشی هایی از جنگ ها و سلحشوری های این کشور را به تصویر می کشند. این کاشی کاری ها جلوه خاصی به این ایستگاه بخشیده اند و هر کدام از این کاشی کاری ها، هر کدام به تنهایی، یکی از روایات تاریخی این کشور را به تصویر می کشند.

ایستگاه قدیمی کوالالامپور، مناره های سفید

ایستگاه قدیمی کوالالامپور از معماری های مشهور یک معمار انگلیسی است. ساختمان سفید که با سازه های شبیه گلدسته اش بیش تر آدم را یاد مناره های مسجد می اندازد. شاید این هوشمندی باعث جذابیت و فلسفه وجودی این ایستگاه قطار شده باشد و آن را جز رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان نشان نموده باشد. گذر ریل از زیر پل ایستگاه قدیمی قطار و مناره های اداری آن بیش تر برای مسلمانان یادآور گذرا بودن عمر این جهان است. البته جوی هم که بنا زیبای این ایستگاه ایجاد می نماید، حس خوش آمدگویی را هم در ذهن مسافران کوالالامپور زنده می نماید. این ایستگاه یکی از قدیمی ترین ایستگاه های قطار در شرق آسیا است.

ایستگاه شهر لیِژه در بلژیک

در سومین شهر عظیم بلژیک، ایستگاه قطاری هست که روزانه 15 هزار مسافر در آن جا به جا می شوند از جنوبی ترین نقطه بلژیک به شمالی ترین آن سفر می نمایند. گرچه این ایستگاه قطار در سال 1838 به بهره برداری رسیده اما با تغییراتی که در آن داده شده و ساختار به روزی که برای راحتی مسافران در آن تعبیه شده آن را به یکی از بروز ترین ایستگاه های قطار جهان تبدیل نموده است. شکل سقف این ایستگاه به صورت کلاهی آفتاب گیر است که به دست عظیم ترین معماران معاصر اروپا طراحی و ساخته شده است. دیدن تصاویر این ایستگاه و رویارویی با آن در همان نگاه اول، این حقیقت را که این ایستگاه 300 ساله است را از ذهن هر مسافری دور می نماید.

ایستگاه دِ کامینو دِ فردریکو دِ موکابیکو

شاید عجیب باشد که این ایستگاه در شهر موپوتو در کشور موزابیک عنوان یکی از رویایی ترین ایستگاه های قطار در جهان را به خودش اختصاص بدهد. ایستگاهی که نیروی های پرتقالی آن را در روزهای آغازین قرن بیستم ساخته اند که مهم ترین کارکرد آن برقراری ارتباط میان 6 بندر اصلی موزامبیک است. البته ناگفته نماند که راستای که قطارها از این ایستگاه راهی آن می شوند نمونه شاخص طبیعت این منطقه است و شاید همین واقعیت باعث معروف شدن این ایستگاه شده باشد.