نقدها و نمرات انیمیشن بنیادین؛ دوستی آب و آتش (جشنواره کن 2023) - اردکان خبر

داستان انیمیشن بنیادین در شهری می گذرد که ساکنانش عناصر چهارگانه طبیعیت، یعنی آب، باد، خاک و آتش، با ظاهری انسان گونه هستند که باید تلاش کنند با تمام تفاوت هایشان در کنار هم زندگی کنند. داستان بیشتر حول دو شخصیت آب و آتش می چرخد که در تلاش برای یافتن نقاط مشترکشان با یکدیگر وقت می گذرانند.

پیتر سون هم به عنوان کارگردان و هم صداپیشه بسکمک از شخصیت های انیمیشنی کمپانی پیکسار شناخته می شود. او کارگردان انیمیشن دایناسور خوب (The Good Dinosaur) است و در انیمیشن های پیروزی چون راتاتویی (Ratatouille)، کارخانه هیولاها (Monsters University)، لایت یر (Lightyear) و آثار بسیار دیگری به صداپیشگی و دستکمک طراحی پرداخته است.

انیمیشن بنیادین با امتیاز 56 از 100 و جمعا از بین 6 رای در متاکریتیک (دو رای مثبت و چهار رای میانه) نتوانست به اندازه آثار قبلی پیکسار نظر منتقدان را به خود جلب کند و تا حد میانهی پیروز ظاهر شد. تقریبا در تمام نظرات به این نکته اشاره شده است که این انیمیشن در روایت داستان خود خلاقیت تازه ای به کار نبرده و از همان چهارچوب ها و دستورالعمل های تکراری دیگر انیمیشن های پیکسار پیروی کرده است. با این حال چیزی که مورد توجه بیشتر منتقدان قرار گرفته، سبک بصری خیره کننده و موضوع این انیمیشن است.

ورایتی- پیتر دبروج

امتیاز: 60 از 100

کارگردان پیتر سون به همراه تیمش در آخرین محصول کمپانی پیکسار از چهار عنصر آتش، آب، خاک و باد برای به تصویر کشیدن یک کلان شهر شلوغ و مدرن استفاده می کند. جزییات فیلم سرگرم کننده به نظر می رسد اما ساختن جهانی برای روایت این داستان با شخصیت های انسانی شاید مناسب تر بود.

شهر بنیادین بسیار شبیه زوتوپیا است، با این تفاوت که در آن به جای گونه های مختلف جانوری، قطرات آبی ژلاتینی (آب) و مشعل های نارنجی درخشان (آتش) می بینیم. اما همان داستان تکراری را اینجا شاهد هستیم؛ تمثیلی که دیزنی برای نشان دادن تفاوت ها به کمک شخصیت های شکارچی و طعمه به کار برده بود، در بنیادین تکرار می شود و حتی یک کودک نوپا هم می تواند بفهمد که چرا دوستی برای آتش و آب سخت است.

در بنیادین هم با یک استعاره تکراری روبرویم؛ بسکمک از والدین بچه ها خود را تحت فشار قرار می دهند تا نژاد یا مذهب خانوادگی را دنبال کنند، و در این انیمیشن سون می خواهد نشان دهد که یک عقیده و نظر جایگزین چیز بدی نمی تواند باشد. موضوعی که هر کودکی میلیون ها بار در تلویزیون و فیلم ها شنیده و دیده است. این پیام ممکن است واضح باشد، اما پیدا کردن تطابق بین شهر بنیادین با جهانی واقعی کمی سخت است، زیرا دلایل قاطعی وجود دارد که این شخصیت های مختلف نمی توانند کنار هم قرار بگیرند.

این پروژه همان رگه مفهومی انتزاعی فیلم های قبلی را دنبال می کند، اگرچه هر عنصر فاقد منطق داستانی بصری است. احساسی ترین لحظه فیلم بین امبر و پدرش اتفاق می افتد، زمانی که زن جوان آتشین اعتراف می کند که می خواهد برای زندگی خود کار دیگری انجام دهد و به پدرش می گوید که اداره یک مغازه هرگز رویای او نبود، بلکه رویای پدرش بود. این صحنه عالی است، برای اینکه به نظر می رسد از زندگی واقعی آمده است.

هالیوود ریپورتر- جوردن مینتزر

امتیاز: 50 از 100

بنیادین، بیست وهفتمین فیلم استودیو پیکسار، تمام عناصری را که یک فیلم عالی پیکسار نیاز دارد در خود جای داده است؛ یک طرح مفهومی برجسته که فقط از طریق انیمیشن های رایانه ای پیشرفته و خیره کننده قابل ارائه است، یک موضوع جدی و فراگیر در مورد اختلافات قومی و اختلاف نژادی، لحظات طنز مناسب برای بچه ها و برای بزرگسالان و در نهایت طرحی که تمام نکات درست را دقیقا در زمان مناسب به نمایش می گذارد.

شاید اینطور به نظر برسد که بنیادین اولین اثر پیکسار است که کاملا از طریق هوش مصنوعی ساخته شده، نه فقط هوش مصنوعی که تمام تصاویر را محاسبه می کند، بلکه به معنای واقعی کلمه الگوریتمی ارائه می دهد که یک فیلم تماما پیکساری را خلق می کند.

در بنیادین همه چیز بسیار آشنا به نظر می رسد. اما آن فاکتور غافلگیرکننده در این مرحله به نوعی از بین رفته، و چیزی که برای ما به جای مانده، شبیه دیگر فیلم های پیکسار است.

تقریبا یک یا دو دقیقه طول می کشد تا متوجه شوید که فیلمی که از طریق پیتر سون کارگردانی، و از طریق جان هوبرگ، کت لیکل و برندا هسوئه نوشته شده است، یک غول بزرگ و بسیار گران و استعاره ای از مهاجرت و طرد شدن. سون گفت که برای این داستان از تجربیات خانواده اش هنگام ورود کره ای ها به نیویورک الهام گرفته است، مکانی که در اینجا به یک کلان شهر چشم نواز به نام شهر بنیادین تبدیل شده است.

تمثیل مهاجرتی که سون و ارتش انیماتورهایش خلق کرده اند، هم ارزشمند و هم به موقع به نظر می رسد، به ویژه در زمانه ای که آمریکا به سمت بیگانه هراسی می رود که شاید از دهه 1920 تا کنون دیده نشده باشد. تکان دهنده ترین عنصر در بنیادین، شخصیت برنی است، یک خارجی سخت کوش که هر کاری می تواند برای حمایت از خانواده اش در شهر بزرگ انجام می دهد، در مغازه ساده اش زحمت می کشد و در عین حال تلاش می کند تا برخی از سنت های سرزمینش را حفظ کند.

داستان این انیمیشن فراتر از یک عاشقانه بین امبر و وید است و دقیقا تا همان جایی که فکر می کنید پیش می رود و بر سختی های بسکمک، چه شخصی و چه اجتماعی، که مردم از نژادهای مختلف با آن ها روبروند، تاکید می کند. اگر پیکسار با آن خط داستانی ریسک بیشتری می کرد، ممکن بود مخاطبان کمتری را نسبت به آن چیزی که چنین پروژه ای برای سودآوری نیاز دارد می توانست راضی کند، اما ممکن بود فیلمی همتراز با برخی از بهترین آثار خود ارائه دهد. در عوض، همه عناصر کاملا در جای خود قرار می گیرند، تا جایی که آب در نهایت آتش را خاموش می کند و ما بدون هیچ تاثیری به حال خود رها می شویم.

ایندی وایر- سیدهانت آدلاکا

امتیاز: 75 از 100

بنیادین یک داستان استعاره ای درباره مهاجران است که با عاشقانه ای واقعا تکان دهنده زینت داده شده. این فیلم اغلب در جزییات مفهومی خود گم می شود، اما در عین حال، گاهی اوقات تصاویر خیره کننده و زیبایی شناسی قابل تاملی را ارائه می دهد، مانند موسیقی فوق العاده تاثیرگذار توماس نیومن با الهام از فرهنگ هند. در نتیجه بنیادین فیلمی است که بهترین ها را تجسم می کند.

از همان ابتدا، داستان بنیادین منعکس کننده جزییات گسترده تجربه مهاجران آمریکایی است، اما در ابتدا به آرامی و سپس نسبتا به سرعت به هم می ریزد. این فیلم جزئیاتی را از فرهنگ های مختلف واقعی استخراج می کند تا جامعه خود را شکل دهد که از ترکیبی از سنت های جزئی وام گرفته شده از فرهنگ های مختلف آسیای شرقی، خاورمیانه و اروپا، و لهجه هایی که به نظر می رسد بین ایتالیایی، اسپانیایی و ایرانی تغییر می کند، زاده شده است.

این درهم آمیزی نژادی یک ایده بسیار بد با نیت خوب است، اما خوشبختانه، عناصر شخصی تر داستان اغلب به اندازه ای قوی هستند که می توان این جزییات نامطلوب را موقتا کنار گذاشت. لومن، جدا از اینکه با تکنیک های انیمیشنی واقعا ماورایی رندر شده است همچنین از جمله شخصیت های کمیاب پیکسار است که با یک معضل فرهنگی آزاردهنده تعریف شده.

به لطف برخی تصاویر زیبا و چشم نواز که از نحوه تعامل اسرارآمیز نور با هر دو شخصیت در طول مونتاژ به وجود آمده است، فیلم زمانی که هیچ کس صحبت نمی کند جان می گیرد. بنیادین ممکن است مملو از مجذوب کنندهیت های فرهنگی باشد اما موسیقی آن تنها انتخاب ظریفی است که مفاهیم دوفرهنگی را که فیلم چنان ناامیدانه در تلاش است دراماتیزه کند، به طور کامل تجسم می بخشد. علیرغم جهان سازی گیج کننده بنیادین، این انیمیشن حتی اگر در رساندن منظورش درباره مهاجران ضعیف عمل کرده، و بیشتر یک درام شخصی چندلایه را در خود پنهان کرده باشد لحظات مجذوب کنندهی برای تماشا دارد.

اسکرین دیلی- تیم گریرسون

امتیاز: 50 از 100

نوترین محصول پیکسار که داستانی صمیمانه در مورد شکل زندگی نسل دوم مهاجران دارد، یکی از برجسته ترین انیمیشن های آن از نظر بصری است، اگرچه احساسات زیربنایی آن با داستانی آشنا و به هم ریخته ترکیب می شوند. بنیادین جهانیی را تصور می کند که در آن چهار عنصر - باد، آب، آتش و خاک - موجودات زنده ای هستند که در یک شهر زندگی، و برخی از همان تعصبات جامعه انسانی ما را بیان می کنند. فیلم می تواند کاملا تاثیرگذار باشد، به ویژه زمانی که بر روی عشق غیرمحتمل بین شخصیت آتش و شخصیت آب تمرکز می کند که متوجه می شوند بیشتر از آنچه فکر می کنند با یکدیگر اشتراک دارند.

کارگردان پیتر سون از تجربه خود به عنوان یک مهاجر نسل دوم برای داستان زنی آتشین استفاده می کند که از پدر خود آموخته است که به سایر عناصر - به ویژه آب که می تواند آتش را خاموش کند - بی اعتماد باشد. بنیادین حاوی ایده های متفکرانه ای در مورد نابرابری مالی و درگیری های شهری است. این فیلم از جهانی خود به عنوان استعاره ای برای نژادپرستی و بیگانه هراسی استفاده می کند، اما امبر و وید نه تنها عناصر متفاوت، بلکه از اقشار مختلف اجتماع محسوب می شوند.

دان شنک طراح تولید، شهر بنیادین را به عنوان یک کلان شهر مجذوب کننده و با فناوری پیشرفته تصور می کند. اما پیش فرض بنیادین نسبت به دیگر فیلم های پیکسار، مانند داستان اسباب بازی و درون و بیرون منحصربه فرد نیست.

در این انیمیشن داستانی در مقیاس کوچک تر در مورد تنشی وجود دارد که مهاجران نسل دوم بین رهایی و احترام به فداکاری هایی که والدینشان برای آوردن آن ها به سرزمینی نو انجام داده اند با آن روبرو می شوند. امبر پدرش را دوست دارد، اما در نهایت متوجه می شود که زندگی او را نمی خواهد، و می داند که خانواده اش از ملاقات او با شخصیت آب استقبال نمی کنند. این اضطراب ها باید اصطکاک دراماتیک تری ایجاد می کردند. حتما شما هم با تماشای این انیمیشن متوجه خواهید شد که موسیقی احساس برانگیز توماس نیومن برخی از بهترین آثار او را در داستان های قبلی پیکسار تداعی می کند، مانند مضامین رمانتیک وال ای (Wall-E).